Het verhaal van dit project begint ‘en stoemelings’ 

Toen we een vijftal jaar geleden het Molenbeekse volkscafé ‘La Rose Blanche’ ontdekten. Genietend van de bijzondere sfeer en het warme onthaal, begonnen we ons te interesseren voor de familiegeschiedenis van de caféhouders en de levens van hun klanten. Toch konden we niet blind zijn voor de schaduwkant van het tableau. Cafébaas Kostas bereikt de pensioenleeftijd van ’65 en wil er de brui aan geven. Hij is moe. Sinds zijn 15de is hij al aan het werk. De aangrenzende moskee biedt goed geld om het café over te kopen en de zaak lijkt ten dode opgeschreven. Zijn broer Pavlos, vijf jaar ouder, klampt zich met grotere verbetenheid vast aan wat zijn ouders hebben opgebouwd. Iorgos, de zoon van hun zus Thassoula lijkt het allemaal wat te ondergaan. Langzaam en heel organisch begin er iets te ontstaan als een symbiose tussen de bezielers van dit project, de familie en een aantal klanten. Er ontstaan voorzichtige plannen. Tussen veel kabaal door over homegrown terrorists groeit stilaan ‘iets’ als Brusselse kool.

​

‘La Rose Blanche’ is een Januskop'

Het project ent zich vast op het snijpunt van erfgoed, participatie en migratie. Alle onderdelen en inspiraties vertrekken vanuit deze microkosmos: La Rose Blanche is het allerlaatste Griekse populaire volkscafé met dezelfde naam in Oud-Molenbeek.

​

De finale van dit project is een docu-film

In 2018 brengen de makers en de betrokken acteurs hem ter plekke bij al wie nieuwsgierig is naar hoe Molenbeek er ook kan uitzien vanuit een zekere invalshoek. Zowel het artistiek resultaat als de kwaliteit van de ontmoeting tussen initiatiefnemers en publiek tellen in dit project.

Het filmen gebeurt parallel met een aantal door de makers ontwikkelde spin off activiteiten die  de film voeden: een maandelijkse Vriendenkring of Amicale, Grieks schimmentheater (karagkiozis), tentoonstellingen, rebetiko-muziek en een flashmob-dansproject. ‘La Rose Blanche’ zal alle projectcomponenten in beeld brengen.

​

WIE

Projecthouders van ‘La Rose Blanche’ zijn Polyxeni Roumeliotis  en Kris Kaerts. Beiden hebben hun roots in de Belgische mijnstreek en migreerden naar de enige echte grootstad van het wankelende Belgische koninkrijk. Vanaf begin 2016 omringden zij zich met een bont gezelschap van  artiesten, vrijwilligers, fans en partnerorganisaties om het hele project adem en energie te blijven geven. En dat zal nodig zijn want dit verhaal loopt minstens nog tot eind 2018!